مقدمه
نتایج و عواقب انتخابات هفتم اسفند ایران برای مجالس شورای
اسلامی و خبرگان همچنان موضوع بحث‌های بسیاری هستند که هم در ایران و هم در خارج
از کشور، بخصوص در آمریکا ادامه دارند. تحلیل گران واقع بین امریکایی نتایج
انتخابات را مثبت دانسته - بعنوان مثال اینجا و اینجا را ببینید - و آنرا به سود ایران و آمریکا
میدانند. نگارنده خود سه مقاله به زبان انگلیسی در اینجا، اینجا و اینجا منتشر نمود که در آنها راجع به عواقب احتمالی
انتخابات بحث شده بود. آقای اکبر گنجی هم مقاله خوبی به زبان انگلیسی منتشر کرد. در مقابل، جناح راست آمریکا، نئوکان ها، و لابی‌های
عربستان و اسرائیل همچنان به دنبال کم اهمیت جلوه دادن نتایج رأی اعتراضی مردم و
پیدا کردن بهانه برای شدت عمل در برابر کشور هستند. ایرانیان طرفدار غرب، اسرائیل،
و ایران-هراسی، از وبسایت هایی مانند
"خودنویس" گرفته، تا آقایان سعید قاسمی نژاد و مهدی خلجی، تا کسانی مانند آقای مجید محمدی که طرفدار سرسخت تحریم‌های اقتصادی بر ضدّ ایران، لیبیایی کردن ایران، و مداخله به اصطلاح بشر دوستانه میباشد،
همچنان در پی تخطئه
رأی اعتراضی مردم هستند.
برای آشنایی بیشتر با "بنیاد دفاع از دموکراسی ها،"
جأییکه آقای قاسمی نژاد در آنجا مشغول فعالیت هستند، اینجا را ببینید. برای آشنایی بیشتر با "انستیتو
واشنگتن برای سیاست خاور نزدیک،" محل فعالیت آقای
خلجی، اینجا را ببینید. آن بخش از هموطنان هم که به هیچ کجا
وابستگی ندارند ولی مخالف رأی دادن مردم در انتخابات بودند، در عین بهت از نتایج
انتخابات و جنبش عظیم اعتراضی مردم، همچنان بر "درست" بودن موضع خود
پافشاری نموده، و برای "اثبات" آن دلائلی ذکر میکنند که عیناً شبیه
دلایل اقتدار گرایان در ایران برای توجیه شکست سنگین خود میباشند.
یکی ازنکات مهم درباره انتخابات ادعای مخالفین رأی دادن در قبل
از انتخابات بود. در آن زمان مخالفین ادعا کردند که رأی دادن مشروعیت بخشیدن به
نظام ولایت فقیه میباشد، در حالیکه امثال نگارنده این ادعا را ردّ کرده و معتقد
بودند که اصولا درصد رأی دهندگان در یک انتخابات نشانه مشروعیت و یا عدم مشروعیت
نظام حاکم نیست. حال که دستکم ۶۳ درصد مردم کشور رأی داده‌اند، مخالفین
باید ادعای خود را قبول کنند، و نظام کنونی را مشروع بدانند، در حالیکه امثال
نگارنده همچنان نظام را غیر مشروع میدانند، و معتقدند که مشروعیت نظام در برگزاری
انتخابات آزاد و منصفانه، احترام به حقوق بشر شهروندان، جلوگیری از تبعیض در باره
تک تک هموطنان، و وجود آزادی‌های سیاسی و اجتماعی میباشد.
برخی دیگر از مخالفین بدین استناد میکنند که بعنوان مثال
"فقط" ۵۰ درصد مردم تهران رأی دادند و خودرا "پیروز" می‌بینند،
در حالیکه، صرف نظر از اینکه اقتدار گرایان ایران نیز برای اینکه ادعا کنند که
شکست نخورده اند همین ادعا را تکرار میکنند، در انتخابات ۱۳۹۰ مجلس فقط ۲۹ درصد مردم تهران رأی داده بودند، و در
نتیجه در انتخابات ۷ اسفند درصد رأی دهندگان ۲۱ درصد افزایش یافت. در عین حال، در
انتخابات کنگره و مجلس سنای آمریکا بطور متوسط حدود ۳۵
مردم آمریکا رأی میدهند، و در انتخابات ریاست جمهوری درصدی بین ۵۰ تا ۶۰. ولی نه نظام سیاسی آمریکا غیر
دمکراتیک است، و نه نظام سیاسی ایران دمکراتیک. نگارنده این بحث را در مقاله‌ای
جدا ادامه خواهد داد.
هدف این مقاله بحث درباره خشم اقتدار گرایان و رهبر آنها آیت‌الله
علی خامنه‌ای درباره شکست خود در انتخابات میباشد. شورای نگهبان قدرت اقتدار
گرایان و واحد اطلاعات سپاه هزاران نامزد انتخابات را "ردّ صلاحیت" نمود
و از شرکت آنها در انتخابات جلوگیری کرد. انتخابات کاملا مهندسی شده بود، ولی با
این وجود رأی اعتراضی وسیع مردم شکست سختی به اقتدار گرایان وارد نمود، بخصوص آنکه
چند چهره منفور اقتدار گرایان، از قبیل آقایان محمد یزدی، محمد تقی مصباح یزدی،
علی فلاحیان، علی رازینی، و محمد سعیدی در انتخابات شکست خوردند، و انتخاب چهره‌های
بد نام دیگر مانند آقایان صادق لاریجانی، احمد خاتمی، احمد جنّتی، و احمد علم
الهدی نیز بسیار مشکوک میباشد. ولی مهمترین انگیزه نگارنده برای نوشتن
این مقاله سخنان تند آقای خامنه‌ای در جمع نمایندگان کنونی
مجلس خبرگان در روز ۲۰ اسفند ۱۳۹۴ میباشد. ایشان با استناد به انتخابات ۷ اسفند ادعا نمودند که،
اول، انتخابات گذشته، بخصوص انتخابات ۱۳۸۴ و ۱۳۸۸ که باعث تحمیل آقای محمود احمدی‌نژاد
به کشور و مردم شد، نیز بدون تقلب و سالم بودند؛
دوم، شکست خوردگان اقتداگر اعتراضی به شکست خود ننمودند و در
نتیجه "نجیب" هستند، در حالیکه "شکست خوردگان" انتخابات ۱۳۸۸، یعنی آقایان میر حسین موسوی و مهدی
کروبی، چون به تقلب اعتراض کردند، "نانجیب" هستند؛ دشمن را
"جری" نمودند و طمع آنرا بر انگیختند، و
سوم، معترضین به شورای نگهبان برای ردّ صلاحیت هزاران نفر از
نامزدها با اعتراض خود "لجن پراکنی" کردند، و "همدست صهیونیست
ها" هستند.
رهبران حال ببینیم که این ادعا‌ها تا چه حد درست هستند.
مانند همیشه منابع این مقاله در کپی پی دی اف آن موجود هستند.
انتخابات سالم
آقای خامنه‌ای ادعا میکنند که تمامی انتخابات، بخصوص انتخابات
ریاست جمهوری ۱۳۸۴ و ۱۳۸۸، سالم بوده اند. بی اساس بودن این
ادعا آنقدر آشکار است که نباید احتیاجی به بحث داشته باشد، ولی ذکر چند نکته
ضروری است.
اول، انتخابات ۷ اسفند نیز کاملا سالم نبوده است. صرف
نظر از ردّ صلاحیت وسیع نامزد‌های انتخابات و مهندسی شدن آن، و صرف نظر از اینکه
صدا و سیمای جمهوری اسلامی اموال عمومی را مصرف می‌کند ولی مانند دستگاه
تبلیغاتی برای اقتدار گرایان عمل می‌کند، نگاهی دیگر به نتایج انتخابات بخوبی
دستکاری در رأی برخی را نشان میدهد. چگونه ممکن است که مردم تهران به تمامی لیست
ائتلاف اصلاح طلبان و حامیان دولت در تهران رأی دهند و هر ۳۰ نفر را انتخاب کنند، و به لیست ۱۶ نفره آقایان رفسنجانی و خاتمی برای
مجلس خبرگان نیز رأی دهند، ولی شخص منفوری مانند آقای جنّتی نفر شانزدهم انتخاب
شده باشد، در حالیکه ۱۵ نفر دیگر از آن لیست هستند؟ چگونه ممکن
است که اکثریت بزرگ نمایندگان استان کرمان برای مجلس اصلاح طلبان و حامیان دولت
باشند، ولی در عین حال همان مردم روحانی تندرو و مرتجعی مانند آقای احمد خاتمی را
برای مجلس خبرگان انتخاب کنند، آنهم در حالیکه ایشان اصلا کرمانی هم نیست و متولد
سمنان است؟
دوم، صرف نظر از اینکه در انتخابات ۱۳۸۸ شش نفر از ۱۲ عضو شورای نگهبان صریحاً از آقای محمود احمدی‌نژاد حمایت
کردند که عملی بود غیر قانونی؛ صرف نظر از اینکه رئیس ستاد انتخابات ۱۳۸۸ آقای کامران دانشجو بود که نه تنها مرتکب تقلب در باره مدرک دانشگاهی خود بود، نه تنها مقالات علمی دیگران را کپی کرده و به نام خود منتشر کرده بود، بلکه
کارنامه سیاهی در زمان وزارت علوم در دوره دوم آقای احمدی‌نژاد داشت و هزاران بورسیه را در اختیار اقتدار گرایان قرار داده
بود که
حائز حداقل شرایط نیز نبودند؛ صرف نظر از اینکه بر طبق سخن آقای عباسعلی کدخدأیی،
سخنگوی آن زمان شورای نگهبان در برخی از شهر‌ها تعداد رأی‌ها از ۱۰۰ در ۱۰۰
تعداد رأی دهندگان بیشتر بود، و صرف نظر از اینکه حکم بازداشت بسیاری از رهبران اصلاح طلب
در چندروز بعد از آن انتخابات دارای تاریخ یک ماه قبل از انتخابات بود که بخوبی
تدارکات اقتدار گرایان را برای دوران بعد از انتخابات آشکار میکرد، ویدیو‌های صحبت‌های آقای علی سعیدی نماینده آقای خامنه‌ای در سپاه و سخنان سرلشگر محمد علی جعفری فرمانده سپاه چند روز پس از انتخابات
بخوبی وجود تقلب را در انتخابات نشان میداد. آنقدر شواهد و قرائن در مورد تقلب در ان انتخابات زیاد میباشد که نوشتن همه آنها مثنوی
هفتاد من میشود.
سوم، در انتخابات ۱۳۸۴ نیز دستکاری شده بود، بطوری که پس از
انتخابات آقای مهدی کروبی نامه تندی به آقای خامنه‌ای نوشت و پسر ایشان آقای مجتبی خامنه‌ای را متهّم کرد که در انتخابات نقش داشته است، آقای
رفسنجانی نیز پس از آن انتخابات گفت که برای آنچه که در انتخابات گذشته بود
" خدایا به تو پناه می‌برم." مدتی پس از آن انتخابات
سرداران سپاه با آقای احمدی‌نژاد دیدار کردند، و سرتیپ محمد باقر ذوالقدر، یکی از
تندرو‌ترین سرداران سپاه، ضمن "فرزند سپاه" خواندن آقای احمدی‌نژاد گفت که سپاه با یک برنامه پیچیده دو
ساله ایشان را به ریاست جمهوری رسانده است. درباره تقلب در این انتخابات نیز
میتوان مفصل نوشت.
چهارم، حتی اگر فرض کنیم که انتخابات ۷ اسفند بدون نقص بوده است، اصولا این
استدلال که چون این انتخابات سالم بوده است، انتخابات گذشته هم سالم بوده است بی
پایه و بی مایه است. دو دولت مختلف انتخابات را برگزار کردند. یکی از دو دولت
فاسد، بی لیاقت، و کلاش بود، و دولت دیگر، دستکم در مقایسه با دولت قبلی، سالم و
خدمتگزار.
نجیب دربرابر وقیح
حال مقایسه کنیم رفتار نجیبانه را با رفتار وقیحانه:
حمله ناجوانمردانه به سه رهبر شریف جنبش سبز که نزدیک به ۱۹۰۰ روز است که در زندان خانگی بسر میبرند
و امکان پاسخ گویی ندارند، نجیبانه است، و یا دعوت آن سه شریف از مردم برای رأی
دادن در انتخابات اخیر؟
دستگیری هزاران نفر از مردم، شکنجه برخی از آنها در بازداشتگاه کهریزک، محاکمه نمایشی رهبران اصلاح طلب و صدور احکام برای
زندان‌های طولانی، و کشتن ده‌ها نفر از مردم بخصوص جوانان در وقایع بعد از انتخابات
۱۳۸۸، نجیبانه است، و یا دعوت سه رهبر شریف
جنبش سبز از مردم برای احتراز از خشونت؟
تائید بلافاصله انتخابات ۱۳۸۸، حتی قبل از تائید آن توسط شورای
نگهبان قدرت اقتدار گرایان، نجیبانه است، یا اعتراض مدنی مردم و رهبران شریف جنبش
سبز به تقلب در انتخابات و تقاضای شمارش دوباره تمام رأی ها؟
حمایت از شخص بی لیاقت، دروغ گو، و فاسدی مانند آقای احمدی‌نژاد
فقط به صرف اینکه "نظرات" او به نظرات آقای خامنه‌ای نزدیکتر است [که بعد‌ها
روشن شد که حتی این ادعا نیز درست نبوده است] و تحمیل او به مردم نجیبانه است، و
یا پرسش درست مردم، "رأی من کو" در تظاهرات بعد از انتخابات ۱۳۸۸که با منش مسالمت آمیز خود میخواستند
شرّ آقای احمدی‌نژاد از سر مردم و کشور کم شود؟
حمایت از آقای احمدی‌نژاد، که بدلیل سیاست‌های نابخردانه خود در
روابط بین‌المللی و شعار‌های توخالی تند بر ضدّ اسرائیل "رهبر" مورد علاقه صهیونیست و نئوکان‌های امریکایی بود، همدستی با صهیونیست‌ها است، یا کوشش
مردم و رهبران واقعی آنها برای پایان دادن به نظارت استصوابی شورای نگهبان؟
استفاده از نیرو‌های سپاه و بسیج، قوه قضائیه، و دیگر دستگاه‌های
سرکوب برای خاموش کردن غیر قانونی صدای مردم نجیبانه است، و یا دعوت سه رهبر شریف
جنبش سبز به قانون گرایی؟
زندانی کردن بدون دلیل سه رهبر شریف جنبش سبز و حتی نداشتن
شهامت برای برگزاری دادگاه عادلانه آنها، نجیبانه است، یا فحاشی‌های دائمی
امثال حسین شریعتمداری، محمد رضا نقدی، و مصباح یزدی به مردم و سه رهبر نجیب آنها که قادر به پاسخ گویی نیستند؟
جلوگیری از شرکت میر حسین در مراسم ختم پدر خود که از اقوام
نزدیک آقای خامنه‌ای بود و در قبل از انقلاب به ایشان در منزل خود پناه داده بود،
قتل برادر زاده میر حسین در تظاهرات جنبش سبز در آذرماه ۱۳۸۸، و جلوگیری از شرکت آقای خاتمی در
مراسم سالگرد فوت خواهر خود نجیبانه است، و یا صبر بینظیر میر حسین حتی پس از قتل
برادرزاده خود، و یا ادب بینظیر آقای خاتمی و صبوری ایشان در مواجهه با همه ظلم‌ها
و فشار ها؟
کلام پایانی
علیرغم خواست تحریمیان خارج از کشور و مهندسی کردن انتخابات
توسط اقتدار گرایان داخل کشور، مردم در نهایت نجابت با رأی خود "نه"
بزرگی به نیرو‌های داعشی گفتند. مردم و رهبران واقعی آنها نجیب و صبور هستند.
اگر نانجیبی وجود دارد، آن از طرفی کسانی است که خودرا بر مردم تحمیل کرده، و
شهامت آنرا ندارند که در یک انتخابات واقعا آزاد درجه مقبولیت خود توسط مردم را در
بوته آزمایش قرار دهند.
نگارنده
از خوانندگان گرامی دعوت می‌کند که برای
دریافت آخرین خبر‌ها و تحلیل‌ها در باره ایران و بقیه خاور میانه، هم به فارسی و
هم به انگلیسی، از وبسایت او، اخبار
ایران و گزارش‌های خاور میانه بازدید کنند، و مصاحبه‌ها و دیگر برنامه‌های تلویزیونی او را در اینجا تماشا کنند. فیسبوک نگارنده در اینجاست.
